Doen terwijl het niet perfect is? Of…. doen, doen, doen en tijdens het doen steeds beter worden?

Copy en co bestaat alweer 5,5 jaar, maar met het sturen van WoordenZaken heb ik lang gewacht. Er was van alles nog niet geregeld en sommige dingen moeten nu eenmaal geregeld worden als je iets nieuwsbrieverigs de deur uit wilt doen.

Een tijd geleden ging WoordenZaken naar de abonnees. Pas na een uur besefte ik dat ik mijn nieuwe blog nog niet op de website had geplaatst en dat de link in WoordenZaken dus naar de oude blog verwees. Oef, foutje! Hoe dom….
Gelukkig kon ik het mezelf snel vergeven, ik hoef niet meer zo perfect te zijn van mezelf.

Jarenlang was er überhaupt geen WoordenZaken om allerlei redenen. Zat het perfectionisme misschien ook nog wat in de weg, want: is het wel interessant genoeg wat ik te vertellen heb?
Hebben mensen er iets aan? Voldoe ik aan een bepaalde standaard als schrijver, als die er is? Of: ben ik genoeg eigen, genoeg mezelf? Etc., etc. Doodvermoeiend.

En kan ik het allemaal wel? Bijvoorbeeld het technische gedeelte. Voor het inschrijven op je nieuwsbrief heb je een ‘opt-in’ nodig, zo’n vakje waar je je naam en e-mailadres in kunt vullen. Dat lukte me niet! Uren zat ik eraan, dagen, ze werden maanden. Ik kwam er niet uit en gaf het op. En toen begon ik weer, zocht tips en probeerde totdat het me lukte. Niet perfect, want als je je hebt ingeschreven, heb je misschien gezien dat er een sterretje boven staat met iets in het Engels. Ik krijg het niet weg. Dan maar geen WoordenZaken? Nou nee dus! Want WoordenZaken is belangrijker dan het perfecte inschrijfvakje. Het werkt; mensen schrijven zich in, dus who cares for een sterretje? (en toch zal ik het een keer wegkrijgen).

Ook bleek, dat W.O.R.D.S. dat je erbij ontvangt, niet te downloaden was. Grrr… Daar ben ik mee aan de slag gegaan, maar daarna kreeg ik weer een melding van iemand die het niet kon ontvangen. Dus stuurde ik het zelf alsnog per mail als er een nieuwe inschrijving is en ging opnieuw sleutelen. En zo zijn er altijd nog wel wat dingen die beter kunnen. Denk aan de AVG…

Tekst is net zoiets, je blijft je ontwikkelen en je tekst ontwikkelt mee. Daarom is je tekst nooit perfect. Je kunt er eindeloos aan blijven sleutelen (I know, ik heb een stuk of wat (half)affe boeken in bestanden staan die al tig keer zijn doorgenomen, maar nog niet uitgegeven), maar op een gegeven moment moet je er toch eens mee naar buiten komen. Dan maar niet perfect, op het internet ermee (of naar de uitgever)! Zonde van al die kansen en ervaringen die je misloopt als je het niet doet en wat dacht je van de mensen die je jouw kennis onthoudt? Als je eenmaal begint, ontdek je vanzelf wat werkt en wat niet, waar je nog aan moet sleutelen en wat voldoet voor nu. Lopen kon je ook niet in één keer, toch? Waarom andere dingen dan wel?

Een van mijn marketingleermeesters zei zoiets waars: “Maak snel mogelijk zoveel mogelijk fouten”. Hij heeft gelijk; hoe sneller je fouten maakt, hoe meer je leert en hoe meer je verbetert. Ik zal vast nog fouten maken bij het versturen van WoordenZaken, maar ik zal hem nooit meer versturen voordat ik mijn nieuwe blog geplaatst heb. Mijn werk zal nooit perfect zijn, maar moet dat? Ik denk het eigenlijk niet, hoewel er iets in mij dat wel wil, steeds minder gelukkig. Maar perfectie is iets statisch. Het is misschien alleen maar een moment, het is niet blijvend. Maar ik wil niet vast blijven zitten, ik wil verder, ontwikkelen. Dat kan niet bij perfectie, perfectie ontwikkelt niet. Je kunt het niet pakken, niet vast blijven houden, eigenlijk kun je er helemaal niks mee.

Eigenlijk vind ik perfectie niet goed genoeg, haha!

Hoe zit het bij jou? Ben jij nog aan het stoeien met je tekst? Of vind je het vooral belangrijk dat je stappen zet en jezelf ontwikkelt? Ook al is je tekst niet precies zoals je het die liefste zou willen, je hebt tenminste iets. Je kunt verder. Als je stil blijft staan, omdat je denkt dat het niet perfect is OF omdat je denkt dat het perfect is, kom je geen stap verder.

Wat voor stappen zet jij en hoe imperfect mogen ze zijn? Zet je jouw tekst op internet, ondanks eventuele taalfouten omdat taal niet jouw sterkste kant is? Of omdat je ergens helemaal vol van bent en het er gewoon uit moet? Waar gaat het om, dat het allemaal klopt of gaat het om jouw boodschap?

Smiley

Ik hoop het laatste! 

Ook bij Barbie beginnen ze het gelukkig te begrijpen. Ze maken steeds vaker realistische poppen, bijvoorbeeld met buiken waarin, als het een mens zou zijn, ook ruimte is voor organen. Je kunt zelfs een stickerpakket krijgen om de pop bijvoorbeeld puistjes, wonden en ook cellulitis te geven!  Bekijk hier een leuk filmpje waarin kinderen nieuwe types Barbie bekijken.