Ken je dat, dat je je inhoudt? En daar allerlei goede redenen voor hebt?

Ik ken het ook. En ik ben er klaar mee. Ik heb besloten dat ik veel meer ga vertellen dan ooit. Dat ik mezelf veel meer laat zien dan ooit. Dat ik mag en ga zijn wie ik ben en het verhaal dat daarbij hoort, ga vertellen. En dat zal af en toe vast even slikken zijn, want het is best spannend om je waarheid de wereld in te sturen, zichtbaar te laten worden. De vraag is alleen: wil je je daardoor laten tegenhouden of ga je ervoor?

Er zit lading op het gebied van je uitspreken, bij mij in elk geval wel. We hebben hier natuurlijk sowieso al de uitspraak: ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ en ja, die van het maaiveld… Maar ook kunnen we beïnvloed zijn door persoonlijke ervaringen. Misschien moesten kinderen vroeger bij jou thuis gewoon hun mond houden, waardoor je niet hebt geleerd je waarheid te spreken. Of was je heel open en vrij en gebeurde er iets waardoor je daarmee gestopt bent en je woorden binnen bent gaan houden. ‘Kinderen die vragen worden overgeslagen.’ Hoeveel binnenvetters heeft die uitspraak opgeleverd?

Als kind was ik heel extravert en nogal ‘buiten de lijntjes’. Ik kleedde me het liefst als een zigeuner (zie foto), alles over elkaar, hoe meer lintjes, strikken en kantjes, hoe beter. Gewoon lekker mezelf zijn, met alles erop en eraan. Als ik op straat iemand zag die ik kende, dan gilde ik: ‘Hee, hallo!!!’ Maar ik leerde al snel dat jezelf zijn nou niet bepaald was wat de samenleving van me verwachtte. Ik begon me aan te passen en ben me steeds meer gaan inhouden en mijn mond gaan houden. En de paar keer dat iets me zo hoog zat dat ik niet anders kon dan het uitspreken, kreeg ik vervolgens zo’n tik op m’n neus dat ik daarna helemaal wel uitkeek.

Maar daarmee raakte ik ook mezelf kwijt en het werd een enorme zoektocht, mijn leven. Als je niet echt jezelf mag zijn, jezelf die ruimte niet geeft, dan kun je eigenlijk niet meer weten wat je echt wilt, want die dingen horen bij elkaar. Ik heb jarenlang gezocht, mezelf leren kennen, gegraven, geworsteld, me afgevraagd wat het nou toch was waarvoor ik leefde en afgelopen jaar kwam ik tot de conclusie dat ik helemaal oké ben, precies zoals ik ben. Dat ik niet hoef te veranderen, omdat ik niet oké genoeg ben. Dat ik mag veranderen omdat wij als mensen gewoon niet anders kunnen, we willen ontwikkelen.

Een paar jaar geleden zag ik een bijzondere film: The Goddess Project. Van twee Amerikaanse vrouwen die met een gepimpte oude schoolbus het land doorkruisten, op zoek naar de verhalen van vrouwen die op hun pad kwamen. Waanzinnig inspirerend, ik kreeg zo’n zin in het leven en het paste zo bij mijn voornemen voor dit jaar: mezelf zijn en mezelf omarmen. Mogen zijn wie ik ben, met alles wat erbij hoort. En ook: mogen zeggen wat ik vind en mogen doen wat ik wil doen. Al die ideeën die ik heb (en dat zijn er veeheel…) mogen uitvoeren.

Me niet inhouden, maar gaan met die banaan. Met het risico dat ik m’n neus stoot, dat iets niet lukt, dat ik faal. Ik bruis echt van de ideeën en met elk nieuw idee, komen er weer tien bij. Zo gaat dat bij mij, ik kan er niks aan doen. Ik ga het leven vieren, geen spijt meer hebben van dat ik iets niet gedaan, of op z’n minst geprobeerd heb. Datgene doen wat ik het liefste doe, geven, bruisen, grillig zijn, onlogisch lijken, aanraken, fladderen, leven. Dit is zoals ik diep vanbinnen ben en altijd ben geweest en mezelf inhouden, me maar mogen focussen op 1 ding, stukjes van mezelf achterhouden omdat de wereld die niet aan leek te kunnen, heeft mij geen goed gedaan. Dus ik stop ermee! En ik begin! Een van mijn favoriete woorden is ‘oorspronkelijk’. Het beschrijft helemaal wie en wat ik wil zijn.

Je hebt nog een leven voor je, hoe lang dat is, weet niemand. Wat heb jij te vertellen? Wat wordt jouw verhaal en wat ga je ermee doen? Wat je ook gaat doen en gaat zeggen, doe het met liefde voor jezelf. Doe het omdat het bij jou past en niet omdat een ander , wie dan ook, vindt dat je het zou moeten doen. Omdat je uiteindelijk maar aan 1 persoon verantwoording hoeft af te leggen: JIJ.